Τη μέρα της γυναίκας τη λένε προσφυγιά

Η γυναίκα της προσφυγιάς είναι δέκα φορές κυνηγημένη.

Δεν υπάρχει πιο κυνηγημένος άνθρωπος στον πλανήτη.

Θήραμα στο σαφάρι πολέμων, δεσμοφυλάκων, μαυραγοριτών και νταβατζήδων.

Μεγαλωμένη σε σκληρή πατριαρχία, συρρικνώνει την ύπαρξη της από παιδί, αν όχι απ’ την κοιλιά της μάνας της.

Βομβαρδισμένη και ανέστια, πενθεί θανάτους, χωρίς καν τάφους για να θρηνήσει.

Δεν έχει σπίτι, δεν έχει πατρίδα, ούτε παρελθόν και συνήθως ούτε μέλλον.

Δεν έχει ταυτότητα, ούτε υπόσταση και συνήθως ούτε ελπίδα.

Κάποιες φορές δεν έχει ούτε γλώσσα. Οι Αφγανές καταπίνουν τη γλώσσα τους και τα φαρσί γιατί ξέρουν πως οι χιλιάδες βόμβες που ρήμαξαν τις ζωές τους, βαφτίστηκαν ‘μη πόλεμος’.

https://www.prologos.gr/%cf%84%ce%b7-%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b3%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%af%ce%ba%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7-%ce%bb%ce%ad%ce%bd%ce%b5-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%86%cf%85%ce%b3%ce%b9%ce%ac/