Νέες δομές (ελέγχου, επιτήρησης και αξιολόγησης) … παλιά μέθοδος!

 «Οι νεοεισαγόμενες ρυθμίσεις για Αξιολόγηση των στελεχών και Αυτοαξιολόγηση των σχολείων είναι σημαντικά πρώτα βήματα προς την ανάπτυξη ενός συνολικού πλαισίου Αξιολόγησης...» από την έκθεση του 2018  του ΟΟΣΑ

Δόθηκε από το Υπουργείο Παιδείας πριν λίγες μέρες για διαβούλευση το νομοσχέδιο για την «Αναδιοργάνωση των δομών της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης». Το συγκεκριμένο ν/σχ δεν πρέπει να το δούμε αποκλειστικά από τη μορφή που παίρνουν οι νέες δομές αλλά από τις επιδιώξεις για την εκπαίδευση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τους υπερεθνικούς οργανισμούς (βλ. ΟΟΣΑ-ΕΕ), την υλοποίηση των προτάσεων ΣΕΒ και των πορισμάτων του “εθνικού διαλόγου”, για τη ριζική αντιδραστική αλλαγή του δημόσιου  του οποίου είναι αναπόσπαστο μέρος.

Η προώθηση της αυτονομίας των σχολείων σε συνδυασμό με τη  θεσμοθέτηση νέων ιεραρχικών δομών ασφυχτικού εποπτικού ελέγχου στα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς , με  διευθυντές managers, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση-λογοδοσία των σχολείων, σε συνδυασμό με τα μέχρι τώρα μέτρα για το δημόσιο σχολείο  (την επαγγελματική εκπαίδευση, τις εξαγγελίες για το νέο Λύκειο, τη μείωση του μισθολογικού κόστους, τον «εξορθολογισμό» στη διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού,  την επέκταση της ελαστικής εργασίας, την Υ.Α για τη λειτουργία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τις συγχωνεύσεις- καταργήσεις σχολείων, το 30ωρο,την αναμοριοδότηση) προετοιμάζουν ένα εφιαλτικό τοπίο για το δημόσιο σχολείο και τους εκπαιδευτικούς .Πιο συγκεκριμένα:

Το νομοσχέδιο  θεσμοθετεί τη μεταφορά της ευθύνης της επίλυσης των προβλημάτων του σχολείου στις πλάτες του Συλλόγου Διδασκόντων

Την ίδια στιγμή που αποψιλώνει τις ήδη  υποβαθμισμένες υποστηρικτικές δομές, μέσω της περίφημης αυτονομίας – αποκέντρωσης εισάγει νέες κάθετες ιεραρχικές δομές ασφυκτικού ελέγχου και εποπτείας.

Στο όνομα της αποκέντρωσης, της δημοκρατικής λειτουργίας του σχολείου  και της απαλλαγής από το συγκεντρωτισμό, συγκροτεί το Υπ. Παιδείας τα  Περιφερειακά Κέντρα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού  (ΠΕ.Κ.Ε.Σ.).

Ημερίδα της ΠΔΕ Στερεάς για την "Τάξη Μαθητείας" στο ΕΠΑΛ Άμφισσας: «περάστε κόσμε και πάρτε τζάμπα εργατικό δυναμικό»

Τι είναι, στα αλήθεια, η μαθητεία;;;

Η πιο ωμή και κυνική τοποθέτηση για το τι είναι μαθητεία αποτυπώνεται στο Δελτίο Τύπου της ΔΙΔΕ Χανίων: «Μέσω του προγράμματος θα δοθεί η ευκαιρία σε …απόφοιτους των ΕΠΑ.Λ. διαφόρων ειδικοτήτων να ενταχθούν για 9 μήνες σε πραγματικό εργασιακό περιβάλλον σε επιχειρήσεις και φορείς (του Δημοσίου και ιδιωτικές επιχειρήσεις) υπό την εποπτεία του σχολείου με πλήρη εργασιακά δικαιώματα (;;;;)…

 μισθό στο 75% του υποκατώτατου μισθού, ασφάλιση και ωράριο εργασίας 28 ώρες/εβδομάδα (4 ημέρες Χ 7 ώρες) ενώ την πέμπτη μέρα θα λαμβάνουν συμπληρωματική εργαστηριακή εκπαίδευση στο σχολείο (4 ημέρες στην εργασία και 1 ημέρα στο σχολείο).

 Οι απόφοιτοι με την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής στις εξετάσεις πιστοποίησης για απόκτηση πτυχίου επιπέδου 5 (αντίστοιχο των ΙΕΚ)».

Δηλαδή τα διαβόητα ΕΠΑΛ δεν δίνουν σήμερα ούτε καν Πτυχίο αντίστοιχο των Ιδιωτικών ΙΕΚ!!!

 

Κι αν τα παραπάνω δεν σας …φαίνονται και τόσο …«αριστερά» ας προχωρήσουμε παρακάτω: Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης [ΠΔΕ] της Κεντρικής Μακεδονίας το 28% το προβλεπόμενων με βάση το Πρόγραμμα «Θέσεων Εργασίας» αφορά το Δημόσιο Τομέα και το 72% [!!!] τις Ιδιωτικές Επιχειρήσεις στην ευρύτερη περιοχή.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που στην πρόσκληση της ΠΔΕ Στερεάς για την ημερίδα "Τάξη Μαθητείας", στο ΕΠΑΛ Άμφισσας στις 24/4/2018, μοστράρουν τιμητικά ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Στερεάς, Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδας , ο Όμιλος Μυτιληναίου (Αλουμίνιον της Ελλάδος), Εμπορικό & Βιομηχανικό Επιμελητήριο Φωκίδας, οι Δήμοι Δωρίδας-Δελφών, το STAR Λαμίας κλπ.

Αυτό που κάνει η σημερινή Κυβέρνηση – σύμφωνα με τις αντίστοιχες επιταγές και στρατηγικές της ΕΕ και του ΟΟΣΑ( ν. 4386/2016, ΕΣΠΑ 2014-2020 και 3ο μνημόνιο)– είναι  να αλλάξει ριζικά το τοπίο της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης [ΤΕΕ], στα πρότυπα του αλήστου μνήμης «πατρόν» του διαβόητου νόμου Αρβανιτόπουλου -Συγκυβέρνηση Σαμαρά –Βενιζέλου.

Η θέσπιση «Μεταλυκειακού έτους - τάξης μαθητείας» και ο σχεδιασμός του νέου Επαγγελματικού Λυκείου σύμφωνα με το ψηφισμένο παραδοτέο του 3ου μνημονίου 2015, προβλέπει «την παροχή του απαιτούμενου αριθμού θέσεων μαθητείας για όλους τους σπουδαστές (ΕΠΑΣ,ΙΕΚ,ΕΠΑΛ) και την διασφάλιση για «μεγαλύτερη συμμετοχή των εργοδοτών» στον καθορισμό των προγραμμάτων σπουδών.

Τι κάνει, λοιπόν, συνολικά η Κυβέρνηση ;;;

Η κομματιασμένη Συρία δεν είναι καθόλου μακριά μας!

Όταν ο πόλεμος μας χτυπά την πόρτα, κανείς δεν μπορεί να σιωπά.

ΗΠΑ,  Μ. Βρετανία και Γαλλία  εξαπέλυσαν πυραυλική επίθεση ενάντια στο λαό της πολύπαθης και διαλυμένης Συρίας. Οι δικαιολογίες φτηνές (όπως και στο ΙΡΑΚ) : χημικά όπλα και  προστασία των αμάχων. Από το 2003, που οι ΗΠΑ και οι πρόθυμοι σύμμαχοί τους στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με μια κολοσσιαία στρατιωτική επιχείρηση, σκόρπισαν την καταστροφή, τη φρίκη και το θάνατο στο Ιράκ, η ευρύτερη Μέση Ανατολή φλέγεται, διαμελίζεται, ματώνει.

Η Συρία στις συμπληγάδες του άγριου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Από κοντά διεκδικούν μερίδιο και οι σύμμαχοι των ΗΠΑ (Γαλλία- πρώτη σε πωλήσεις όπλων το 2017 στον ISSIS-Βρετανία…) και οι αντιδραστικές δυνάμεις όπως η Τουρκία που κτυπά ανελέητα το Συριακό Κουρδιστάν, η Σαουδική Αραβία την Υεμένη, το Ισραήλ την Παλαιστίνη, το Ιράν.

Κίνητρό τους είναι τα πετρέλαια, ο έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των ενεργειακών δρόμων και όχι φυσικά το δίκιο και η ελευθερία του λαού της Συρίας και της Μέσης Ανατολής.

Πρωταγωνιστές στην υποκρισία, οι αμερικάνοι  φονιάδες των λαών σε ολόκληρο τον κόσμο, αυτοί που πραγματοποίησαν γενοκτονίες με ραδιενεργά και χημικά στη Χιροσίμα, στο Βιετνάμ, στη Σερβία και στο Ιράκ παρουσιάζονται σαν «ανθρωπιστές» και υπερασπιστές του «δικαίου» και της «ειρήνης»!!!

 Καθιερωμένες ισορροπίες και συσχετισμοί δυνάμεων διαταράσσονται και ανατρέπονται. Δημιουργούνται νέοι μεγάλοι κίνδυνοι για την παγκόσμια ειρήνη που φέρνουν πιο κοντά τον κίνδυνο ενός γενικευμένου πολέμου, με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους τους λαούς.

Οι εξελίξεις αυτές, σε συνδυασμό με τις ανησυχητικές εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τα Βαλκάνια, αυξάνουν τον κίνδυνο και για το δικό μας το λαό!   Η κλιμάκωση της έντασης, για το πετρέλαιο και τις ΑΟΖ, με συνεχή επεισόδια  όπως η σύλληψη και φυλάκιση ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο,  ο θάνατος του Έλληνα σμηναγού στα πλαίσια των αντιπαραθέσεων στο Αιγαίο  ανεβάζουν την θερμοκρασία στο Αιγαίο. 

Η χώρα μας σε ρόλο «καλού στρατιώτη» του ΝΑΤΟ είναι ενταγμένη στους στρατιωτικούς σχεδιασμούς των χωρών που επιτίθενται. Οι πρωθυπουργικοί ύμνοι στους "κοινούς αγώνες" Ελλάδας και ΗΠΑ για "κοινές αρχές και αξίες" και "κοινούς στόχους" είναι αποκαλυπτικοί και δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει μεγάλες ευθύνες, γιατί εμπλέκει τη χώρα ακόμη πιο βαθιά σ' αυτή την αιματοχυσία, διεκδικώντας μερίδιο από τη λεία και τις αγορές. Ακολουθεί με συνέπεια την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.  Καλλιεργεί κλίμα αποδοχής ενός πολεμικού επεισοδίου ως αναπότρεπτου,  προσπαθώντας να κρύψει στα δήθεν εθνικά συμφέροντα, τα μεγάλα προβλήματα που προκαλεί η ευρω-μνημονιακή επιδρομή. Αθωώνει την δολοφονική πολιτική ΗΠΑ και ΕΕ που δεν αναγνωρίζουν σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα λαών όταν τα οικονομικά και τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα το επιτάσσουν.  Η Γιουγκοσλαβία, η Ουκρανία, η Λιβύη, η Μέση Ανατολή είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Παραχωρεί διευκολύνσεις στις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις και μετατρέπει τη χώρα μας σε πολεμικό ορμητήριο και το Αιγαίο σε επιχειρησιακή βάση του ΝΑΤΟ.   Η αμερικανική βάση στη Σούδα, είναι πανέτοιμη για την πολεμική επιδρομή. Τα πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ που αλωνίζουν το Αιγαίο, ύστερα από "πρόσκληση" της ελληνικής κυβέρνησης, με πρόσχημα το προσφυγικό, είναι επίσης ετοιμοπόλεμα. Και υπάρχουν σχεδιασμοί, για βάση ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη, στάθμευση drones στη Λάρισα, αναβάθμιση της Ανδραβίδας και του Άραξου, νέα βάση στη Σύρο και στην Κάρπαθο κ.λπ.

Στους σφοδροί ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, στις πολεμικές επιδρομές και επεμβάσεις, να αντιτάξουμε το ισχυρό  αντιπολεμικό μας ανάστημα, την μαχητική αντιπαράθεση σε κάθε είδους επιθετισμό, την  διεκδίκησης της εθνικής ανεξαρτησίας, της φιλίας και αλληλεγγύης των λαών. 

Όπου υπήρξε πετρέλαιο ή φυσικό αέριο, το αρπάζουν οι πολυεθνικές της ενέργειας (όπως θα γίνει και στη Μεσόγειο, αν δεν τους ανατρέψουμε) με μόνο «κέρδος» για τους λαούς υπερεκμετάλλευση και φτώχεια, πόλεμοι και αίμα, περιβαλλοντική καταστροφή και διαφθορά.  Ο χειρότερος ραγιαδισμός είναι η μοιρολατρική αποδοχή του πολέμου ως δεδομένου και αναπότρεπτου. Η δική μας αγάπη για την πατρίδα και τον λαό της, σημαίνει πριν από όλα μάχη για την αποτροπή του πολέμου, την ήττα και το σταμάτημα των πολεμικών προετοιμασιών, ενάντια στην αλληλοσφαγή των λαών, ενάντια σε κάθε πολεμικό τυχοδιωκτισμό.

Μόνο οι λαοί μπορούν με τον αγώνα τους να σταματήσουν τη μηχανή του πολέμου  και να νικήσουν.   Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα.

ΝΑΙ  ΣΤΗ ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ -    ΝΑΙ  ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ

Έξω όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και ξένοι στρατοί από τη Συρία, το Αιγαίο, τη Μεσόγειο.

Να μη γίνει, πάλι, η χώρα μας πολεμικό ορμητήριο των Αμερικανών!

Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ!     Έξω οι αμερικάνικες βάσεις!

ΟΧΙ αίμα για το πετρέλαιο, ΟΧΙ στον ανταγωνισμό Ελλάδας-Τουρκίας για τα συμφέροντα των πολυεθνικών.

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ!

ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΑΝ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΧΤΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ «ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ»!

70 χρόνια Παθών – Η Παλαιστίνη αντιστέκεται.

                                                                      της Σοφίας Χατζοπούλου

Τις δύο τελευταίες εβδομάδες οι χριστιανικές εκκλησίες, πρώτα η καθολική και ύστερα η ορθόδοξη, γιόρτασαν την Εβδομάδα των Παθών και το Πάσχα, με τους ηγέτες τους να κάνουν τις γνωστές, τυπικές εκκλήσεις για ειρήνη και ομόνοια.

Λίγο πιο πέρα, λίγα χιλιόμετρα από το Όρος των Ελαιών, ένας ολόκληρος λαός ανεβαίνει τον δικό του γολγοθά, ένα μαρτύριο που κρατά δεκαετίες τώρα, μεταξύ ευχολογίων από τους θρησκευτικούς ηγέτες και δηλώσεων σε πολυτελή συνέδρια από πολιτικούς κι αξιωματούχους.

Το μαρτύριο του Παλαιστινιακού λαού ξεκινά επίσημα το 1948 με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και την αρχή της κατοχής και επέκτασης πάνω στα παλαιστινιακά εδάφη. Οι απαρχές, βέβαια, της κατοχής και καταπίεσης εντοπίζονται ακόμα πιο πίσω στην ιστορία της περιοχής, η οποία προσέλκυσε την προσοχή των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων των δύο προηγούμενων αιώνων με πρωταγωνιστή τη Μ. Βρετανία.

Μετά τη διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας η Μ. Βρετανία απέκτησε τον έλεγχο της περιοχής, και ήταν αυτή που μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο προλείανε τον δρόμο για την ίδρυση ενός κράτους για τον Εβραϊκό λαό στην Παλαιστίνη με τη διακήρυξη του Balfour, αποφασίζοντας ουσιαστικά για ένα τόπο που δεν ήταν δικός της.

Την άνοιξη του 1948, με την επίσημη ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, ήρθε η τελειωτική καταστροφή για τον Παλαιστινιακό λαό, η Nakba, όπως είναι η αραβική λέξη για την “καταστροφή”. Μεταξύ 1947 και 1949 τουλάχιστον 750.000 Παλαιστίνιοι από τον συνολικό πληθυσμό του 1,9 εκατομμυρίου οδηγήθηκαν στην προσφυγιά πέρα από τα σύνορα του Ισραηλινού κράτους. Οι δυνάμεις του Ισραήλ κατέλαβαν περίπου το 78 τοις εκατό των εδαφών της ιστορικής Παλαιστίνης, ενώ 530 χωριά και πόλεις καταστράφηκαν στο όνομα ενός εθνικού κράτους, μια εξόντωση που φτάνει στα όρια της εθνοκάθαρσης με 15.000 Παλαιστινίους νεκρούς σε περισσότερες από 70 σφαγές. Κι αυτό μέσα σε δύο μόνο χρόνια…

Οι σφαγές, οι επιθέσεις και οι διωγμοί συνεχίστηκαν, καθώς επίσης και η επέκταση εδαφών από την πλευρά του Ισραήλ, στο βαθμό που πλέον το 70 τοις εκατό των 2 εκατομμυρίων κατοίκων της Γάζας ζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τα κανονικά σπίτια του κατά μήκος των συνόρων με το Ισραήλ, από τα οποία εκδιώχθηκε με την βία από τις δυνάμεις κατοχής επτά δεκαετίες πριν.

Μετά από αυτές τις δεκαετίες επιθέσεων και διωγμών και με τον Παλαιστινιακό λαό να αντιστέκεται όπως μπορεί απέναντι στην πολεμική μηχανή του Ισραήλ, ο πληθυσμός στη Λωρίδα της Γάζας βρίσκεται σε αποκλεισμό από γη, θάλασσα και αέρα τουλάχιστον για μια δεκαετία με ελλείψεις σε τρόφιμα, νερό και φάρμακα στη “μεγαλύτερη παγκοσμίως υπαίθρια φυλακή”, όπως αποκαλείται, τριακοσίων εξήντα τετραγωνικών χιλιομέτρων.