ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ!

ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΑΝ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΧΤΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ «ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ»!

70 χρόνια Παθών – Η Παλαιστίνη αντιστέκεται.

                                                                      της Σοφίας Χατζοπούλου

Τις δύο τελευταίες εβδομάδες οι χριστιανικές εκκλησίες, πρώτα η καθολική και ύστερα η ορθόδοξη, γιόρτασαν την Εβδομάδα των Παθών και το Πάσχα, με τους ηγέτες τους να κάνουν τις γνωστές, τυπικές εκκλήσεις για ειρήνη και ομόνοια.

Λίγο πιο πέρα, λίγα χιλιόμετρα από το Όρος των Ελαιών, ένας ολόκληρος λαός ανεβαίνει τον δικό του γολγοθά, ένα μαρτύριο που κρατά δεκαετίες τώρα, μεταξύ ευχολογίων από τους θρησκευτικούς ηγέτες και δηλώσεων σε πολυτελή συνέδρια από πολιτικούς κι αξιωματούχους.

Το μαρτύριο του Παλαιστινιακού λαού ξεκινά επίσημα το 1948 με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και την αρχή της κατοχής και επέκτασης πάνω στα παλαιστινιακά εδάφη. Οι απαρχές, βέβαια, της κατοχής και καταπίεσης εντοπίζονται ακόμα πιο πίσω στην ιστορία της περιοχής, η οποία προσέλκυσε την προσοχή των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων των δύο προηγούμενων αιώνων με πρωταγωνιστή τη Μ. Βρετανία.

Μετά τη διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας η Μ. Βρετανία απέκτησε τον έλεγχο της περιοχής, και ήταν αυτή που μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο προλείανε τον δρόμο για την ίδρυση ενός κράτους για τον Εβραϊκό λαό στην Παλαιστίνη με τη διακήρυξη του Balfour, αποφασίζοντας ουσιαστικά για ένα τόπο που δεν ήταν δικός της.

Την άνοιξη του 1948, με την επίσημη ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, ήρθε η τελειωτική καταστροφή για τον Παλαιστινιακό λαό, η Nakba, όπως είναι η αραβική λέξη για την “καταστροφή”. Μεταξύ 1947 και 1949 τουλάχιστον 750.000 Παλαιστίνιοι από τον συνολικό πληθυσμό του 1,9 εκατομμυρίου οδηγήθηκαν στην προσφυγιά πέρα από τα σύνορα του Ισραηλινού κράτους. Οι δυνάμεις του Ισραήλ κατέλαβαν περίπου το 78 τοις εκατό των εδαφών της ιστορικής Παλαιστίνης, ενώ 530 χωριά και πόλεις καταστράφηκαν στο όνομα ενός εθνικού κράτους, μια εξόντωση που φτάνει στα όρια της εθνοκάθαρσης με 15.000 Παλαιστινίους νεκρούς σε περισσότερες από 70 σφαγές. Κι αυτό μέσα σε δύο μόνο χρόνια…

Οι σφαγές, οι επιθέσεις και οι διωγμοί συνεχίστηκαν, καθώς επίσης και η επέκταση εδαφών από την πλευρά του Ισραήλ, στο βαθμό που πλέον το 70 τοις εκατό των 2 εκατομμυρίων κατοίκων της Γάζας ζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τα κανονικά σπίτια του κατά μήκος των συνόρων με το Ισραήλ, από τα οποία εκδιώχθηκε με την βία από τις δυνάμεις κατοχής επτά δεκαετίες πριν.

Μετά από αυτές τις δεκαετίες επιθέσεων και διωγμών και με τον Παλαιστινιακό λαό να αντιστέκεται όπως μπορεί απέναντι στην πολεμική μηχανή του Ισραήλ, ο πληθυσμός στη Λωρίδα της Γάζας βρίσκεται σε αποκλεισμό από γη, θάλασσα και αέρα τουλάχιστον για μια δεκαετία με ελλείψεις σε τρόφιμα, νερό και φάρμακα στη “μεγαλύτερη παγκοσμίως υπαίθρια φυλακή”, όπως αποκαλείται, τριακοσίων εξήντα τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Περίπου το 80 τοις εκατό του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, αφού η Γάζα εξελίσσεται πια σε έναν αφιλόξενο τόπο, σε μια ύστατη προσπάθεια του καθεστώτος να αφανίσει τον πληθυσμό των Παλαιστινίων από την περιοχή και να προσαρτήσει εδάφη με τη συνεχή επέκταση του τείχους, το οποίο χτίζεται στο όνομα της προστασίας του Ισραήλ απέναντι στα “εξτρεμιστικά στοιχεία”.

Κι είναι αλήθεια πως οι Παλαιστίνιοι έχουν αντισταθεί με όλους τους δυνατούς τρόπους χρησιμοποιώντας πολιτικά καθώς και στρατιωτικά μέσα που πολλές φορές έφταναν σ’ αυτό που οι ισχυροί ονομάζουν τρομοκρατία, αλλά τα δίκαια αιτήματά τους παραμένουν ακόμα αναπάντητα.

Στις 30 Μαρτίου με την έναρξη των εκδηλώσεων στη μνήμη της Nakba, οργανώθηκε συλλαλητήριο 700 μέτρα μακριά από τα σύνορα με το Ισραήλ στις σκηνές των στρατοπέδων συγκέντρωσης, όπου μαζεύτηκαν χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά για να διαδηλώσουν σε αυτό που ονομάστηκε η “Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής.” Βασικός στόχος των προσφύγων ήταν να διαδηλώσουν για το θεμελιώδες δικαίωμα τους να επιστρέψουν στα εδάφη τους, με βάση την Απόφαση 194 των Ηνωμένων Εθνών όπως αυτή υιοθετήθηκε τον Δεκέμβρη του 1948, κι η οποία έδινε την άδεια σε όσους ήθελαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να ζήσουν ειρηνικά με τους γείτονές τους να το πράξουν το συντομότερο δυνατό.

Μετά από επτά δεκαετίες όμως οι άνθρωποι αυτοί, οι πρόσφυγες στο ίδιο τους το σπίτι, αναγκάζονται για άλλη μια φορά να διεκδικήσουν το αυτονόητο, αυτή τη φορά σε μια μεγάλη συγκέντρωση, ειρηνικά με τραγούδια, χορούς, παιχνίδια, φαγητό. Ένα μεγάλο πικ νικ το οποίο έμελλε να πνιγεί στο αίμα. Παρά το γεγονός ότι οι οργανωτές της συγκέντρωσης διαβεβαίωσαν ότι το συλλαλητήριο ήταν απολύτως ειρηνικό και οι άνθρωποι εντελώς άοπλοι, ο Ισραηλινός στρατός επιτέθηκε με δακρυγόνα, σφαίρες από καουτσούκ και πραγματικά πυρά σκοτώνοντας τουλάχιστον 15 Παλαιστινίους και τραυματίζοντας πάνω από 1.400.

Παρά τις προσπάθειες του Παλαιστινιακού λαού να διεκδικήσει τα δικαιώματά του ειρηνικά και να στρέψει τα μάτια του κόσμου παγκοσμίως πάνω στο πρόβλημά του μέσα από ένα ειρηνικό κίνημα που συγκέντρωσε Παλαιστίνιους διανοούμενους, φοιτητές, οργανώσεις πολιτικών δικαιωμάτων κι ακαδημαϊκούς, το κράτος του Ισραήλ για άλλη μια φορά κλιμάκωσε τη βία του σε τέτοιο βαθμό που την προηγούμενη Παρασκευή σε αντίστοιχη επίθεση ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους 31, ανάμεσά στους οποίους ήταν και ένας φωτογράφος που πυροβολήθηκε στο στομάχι, παρά το γεγονός ότι φορούσε το ενδεικτικό δημοσιογραφικό σήμα στη μπλούζα του.

Οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες στη Γάζα έχουν σκοπό να παραμείνουν στα στρατόπεδα έξω από τα σύνορα μέχρι την 15η Μαΐου, ημέρα ορόσημο για τα 70 χρόνια της Nakba, για τα 70 χρόνια ξεριζωμού και διωγμού. Έχουν σκοπό να παραμείνουν αψηφώντας την ωμή βία του καθεστώτος. Έτσι κι αλλιώς αυτή η βία είναι μέρος της καθημερινής τους ζωής δεκαετίες τώρα.

Άνθρωποι που δεν έχουν πια τίποτα να χάσουν, άνθρωποι στους οποίους έχουν απαρνηθεί τα βασικά τους δικαιώματα, άνθρωποι κουρασμένοι αλλά κι επίμονοι στον αγώνα τους.

H ορθόδοξη εκκλησία γιορτάζει το Πάσχα, μια γιορτή που έχει τις βάσεις της στην εβραϊκή παράδοση, θυμίζοντας το πέρασμα της Ερυθράς θάλασσας από τον Μωυσή, το πέρασμα από τη δουλεία στην ελευθερία.

Μια τέτοια μέρα γίνεται ακόμα πιο φανερή η αντίφαση ενός κόσμου που εύχεται αλλά δεν πράττει, ενός κόσμου που συμμετέχει στα τελετουργικά των Παθών αλλά γυρνά την πλάτη στα σύγχρονα πάθη, στο καθημερινό μαρτύριο χιλιάδων συνανθρώπων του.

Μια τέτοια μέρα και υπό τον φόβο νέων εχθροπραξιών και θηριωδιών γίνονται ακόμα πιο επιτακτικά τα ερωτήματα.

Πότε επιτέλους το πέρασμα στην ελευθερία θα γίνει εφικτό για όλους τους ανθρώπους;

Πότε επιτέλους θα λυτρωθεί ο Παλαιστινιακός λαός;

ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΑΝ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΧΤΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ «ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ»!

Τη νύχτα της Δευτέρας 9 Απρίλη 2018, οι Ισραηλινές δυνάμεις κατοχής κατεδάφισαν το Δημοτικό Σχολείο «Al-Tahadi» στο Παλαιστινιακό χωριό Zanuta, νότια της Χεβρώνας, στα πλαίσια της συστηματικής πολιτικής του Ισραήλ κατά της παλαιστινιακής εκπαίδευσης.

Το Δημοτικό Σχολείο «Al-Tahadi»  χτίστηκε  με  τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από τα σωματεία, τις συλλογικότητες και τους χιλιάδες πολίτες από όλη την Ελλάδα μέσα από την πρωτοβουλία «ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ». Η ανέγερσή του ολοκληρώθηκε το Μάρτη του 2018 και τα εγκαίνιά του πραγματοποιήθηκαν λίγες μέρες αργότερα.

Την ίδια στιγμή ο ισραηλινός στρατός, με τη στήριξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ αλλά και την σκανδαλώδη ανοχή της ΕΕ, έχει δολοφονήσει δεκάδες και έχει τραυματίσει εκατοντάδες Παλαιστίνιους διαδηλωτές στα σύνορα του Ισραήλ με τη Γάζα. Ανάμεσα στα άοπλα θύματα βρίσκεται ένας 16χρονος έφηβος κι ένας Παλαιστίνιος δημοσιογράφος που κάλυπτε τις ταραχές.

Οι διαδηλωτές απαιτούν να επιτραπεί στους παλαιστίνιους πρόσφυγες να επιστρέψουν στα εδάφη όπου κατοικούσαν παλαιότερα οι οικογένειές τους, αλλά πλέον κατέχονται στο Ισραήλ. Οι διαδηλώσεις άρχισαν την Παρασκευή 30 Μάρτη, θα πραγματοποιούνται κάθε Παρασκευή για να κορυφωθούν στις 15 Μαΐου, οπότε οι Παλαιστίνιοι γιορτάζουν τη Νάκμπα ή Καταστροφή, όπως αποκαλούν την μαζική εισβολή Εβραίων στην παλαιστινιακή γη το 1948, που οδήγησε σε δολοφονίες χιλιάδων Αράβων, την εκδίωξη από τη γη τους και την μετατροπή της ιστορικής Παλαιστίνης σε σιωνιστική αποικία. Μια κατοχή που διαρκεί μέχρι και σήμερα.

Καταγγέλλουμε  το συνεχιζόμενο έγκλημα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - Ισραήλ ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό. Η απόφαση των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ και να μεταφέρουν εκεί την πρεσβεία τους από το Τελ Αβίβ, όπως και η διαχρονική στάση της ΕΕ, που εξισώνει τον θύτη με το θύμα, στρώνει το έδαφος για το νέο ιμπεριαλιστικό έγκλημα. 

Καταγγέλλουμε την καταστολή του αγώνα του Παλαιστινιακού λαού από το ισραηλινό κράτος. Η δίκαιη αντίδραση του Παλαιστινιακού λαού αντιμετωπίζεται με δολοφονίες διαδηλωτών, συλλήψεις και διωγμούς. Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες Παλαιστίνιους που παλεύουν με θάρρος ενάντια στη βαρβαρότητα του ισραηλινού κράτους για το αυτονόητο, δηλαδή για το δικαίωμά τους να ζουν στη δική τους πατρίδα.

 Απαιτούμε:

• Ανεξάρτητο, κυρίαρχο και βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967.
• Αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από όλα τα κατεχόμενα εδάφη. 
• Να σταματήσουν οι εποικισμοί και να αποχωρήσουν οι έποικοι που έχουν εγκατασταθεί πέρα από τα σύνορα του 1967, να απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι και να επιστρέψουν οι πρόσφυγες.
• Την ακύρωση των πολιτικοστρατιωτικών συμφωνιών που έχουν υπογράψει διαχρονικά οι κυβερνήσεις με το Ισραήλ .
• Άμεση αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους.