Φάμπρικα δικηγορικών γραφείων για τον 13ο και 14ο μισθό

Εδώ και αρκετό καιρό έχει ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση για τον 13ο και 14ο μισθό στο Δημόσιο μετά από κάποιες πρωτόδικες αποφάσεις ειρηνοδικείων που αφορούν σε προσφυγές προσωπικού που υπηρετεί στο Δημόσιο με σχέση εργασίας αορίστου ή ορισμένου χρόνου (ΙΔΑΧ και ΙΔΟΧ) που δικαιώνουν τους εργαζόμενους σε ό,τι αφορά στο θέμα αυτό.

Τις τελευταίες μέρες, ύστερα από ένα έγγραφο που απέστειλε η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ στα μέλη της, με ημερομηνία 11 Οκτωβρίου 2018, που φέρει τον τίτλο «Δικαστική διεκδίκηση δώρων Χριστουγέννων-Πάσχα και επιδόματος αδείας» και που συνοδεύει μια γνωμοδότηση δικηγορικού γραφείου, είναι σε εξέλιξη μια επικοινωνιακή καταιγίδα από παντού: τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, διαδίκτυο, διαφημίσεις, ανακοινώσεις, εργατολόγοι, συνδικαλιστές, παράγοντες, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, «ειδήμονες» έχουν βγει φόρα παρτίδα να πείσουν τον κόσμο της δουλειάς ότι ο δρόμος για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού περνάει μέσα από τις αίθουσες των δικαστηρίων! Είναι όμως έτσι;

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Κάθε συνάδελφος φυσικά μπορεί να ασκήσει το όποιο δικαίωμά του. Ούτε έχουμε την άποψη ότι κάποιος εργαζόμενος δεν μπορεί να «δικαιωθεί» δικαστικά σε επιμέρους ζητήματα, έστω και πρόσκαιρα, κάτω και από την πίεση του συνδικαλιστικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος.

Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με φάμπρικα δικηγορικών γραφείων και αυτό οφείλουμε να το επισημάνουμε στους συναδέλφους.

Δικηγορικά γραφεία στέλνουν σχετικές επιστολές σε Σωματεία και εργαζόμενους, προς άγραν πελατείας, ειδησεογραφικά δελτία διαφημίζουν τις πρωτόδικες δικαστικές αποφάσεις, που έχουν εκδοθεί, και συνδικαλιστές που εξαντλούν την αγωνιστικότητά τους στις δικαστικές διεκδικήσεις μιλάνε για την αναγκαιότητα μαζικών προσφυγών.

Για άλλη μια φορά «κάνουν σημαία» κάποιες πρωτόδικες αποφάσεις Ειρηνοδικείων (αφορά κάποιους συναδέλφους ΙΔΑΧ – δηλ. εργαζόμενους Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου, που εργάζονται πολλοί κυρίως στους Δήμους), κρύβοντας ότι όχι μόνο έχουν πολύ δρόμο για να τελεσιδικήσουν, αλλά κι αν κριθούν αμετάκλητα, η εφαρμογή των αποφάσεων αυτών υπόκεινται στους …δημοσιονομικούς περιορισμούς της χώρας.

Γι αυτό εξάλλου ακόμα και αυτή η θετική απόφαση του ΣΤΕ για τις περικοπές των συντάξεων έμεινε χρόνια τώρα στα χαρτιά.

Κρύβουν μάλιστα ότι για τον 13ο και 14ο μισθό το μεγαλύτερο μέρος των περικοπών έχουν κριθεί ως σύννομες, αφού το ΣΤΕ έκρινε το ΜΝΗΜΟΝΙΟ, σύμφωνα με το οποίο έγιναν αυτές οι περικοπές, όχι μόνο συνταγματικό, αλλά και αναγκαίο!!

Μην ξεχνάτε ότι:

• Οι θετικές δικαστικές αποφάσεις, που έχουν εκδοθεί αφορούν κυρίως εργαζόμενους ΙΔΑΧ (οι μόνιμοι περνούν τη βάσανο των Διοικητικών Δικαστηρίων) και κυρίως Δήμων.
• Συγκεκριμένα δικηγορικά γραφεία αξιοποιούν τις αποφάσεις αυτές ως μοχλό πίεσης, για να αυγαταίνουν οι προσφυγές και η «πελατεία», αφού στους Δήμους είναι μεγάλος ο αριθμός των ΙΔΑΧ, αλλά επεκτείνουν την πίεση και σε άλλους χώρους του Δημοσίου και στην εκπαίδευση.
• Για να εφαρμοστεί μια απόφαση των διοικητικών δικαστηρίων για τους δημόσιους υπαλλήλους πρέπει να είναι τελεσίδικη και αμετάκλητη! Ας σκεφτούμε όμως: Οι υπουργοί θα ευθυγραμμιστούν με τυχόν θετικές πρωτόδικες αποφάσεις δικαστηρίων και θα τις αφήσουν να γίνουν τελεσίδικες και αμετάκλητες ή με την κυβερνητική πολιτική, που οι ίδιοι χαράσσουν και υλοποιούν σε όλα τα επίπεδα θα ασκήσουν εφέσεις; Ας σκεφτούμε: Υπάρχει κυβερνητική απόφαση ή νόμος που δεν εφάρμοσαν; Ή μήπως διαμαρτυρήθηκαν και απαίτησαν την επαναχορήγηση του 13ου και του 14ου μισθού, την κάλυψη των μισθολογικών απωλειών μας;
• Οι δικαστικές αρχές και ιδιαίτερα τα ανώτατα δικαστήρια (Άρειος Πάγος, Συμβούλιο Επικρατείας) δεν κρίνουν με τη λογική του δίκιου του αιτήματος, αλλά εξετάζουν κατά πόσο οι πράξεις και οι ενέργειες της διοίκησης, εν προκειμένω οι περικοπές του 13ου και του 14ου μισθού, βασίζονται στο νόμο.Βολεύει το σύστημα γενικότερα να ενισχύει την αυταπάτη ότι ο σκληρός πυρήνας της δικαιοσύνης μπορεί να «αποφασίζει» διαφορετικά από την νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία.
• Βολεύει και την κυβέρνηση και τα κόμματα, που χρόνια τώρα συναποφασίζουν με τους «θεσμικούς» τους εταίρους για την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζουν, να έχουν… τους εργαζόμενους υπομονετικά να περιμένουν την επίλυση των μισθολογικών τους διεκδικήσεων μέσα από τα δικαστήρια, να σπέρνουν αυταπάτες ότι στην «μεταμνημονιακή εποχή» μπορούν να αυξάνουν και οι μισθοί μαζί με τα κέρδη των επιχειρηματιών.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Η καλυτέρευση των όρων εργασίας κι αμοιβής ποτέ δεν έγινε συνάδελφοι μέσα σε μια δικαστική αίθουσα! Έγινε με πάλη και αγώνα!

Τα συμφέροντα τους οι εργαζόμενοι τα υπερασπίζονται οργανωμένα με κινητοποιήσεις κι όχι στις αίθουσες αναμονής των δικηγορικών γραφείων! Όχι συμπληρώνοντας αιτήσεις! Δεν θα πάρουμε αυξήσεις παίρνοντας πρωτόκολλο στην αίτηση μας!

Κανένας από αυτούς που κυβερνάνε ή θα κυβερνήσουν δεν θέλει ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων, κανένας δεν θέλει τους εργαζόμενους στον δρόμο να διεκδικούν και να νικάνε!

Η λύση βρίσκεται στα χέρια μας.

Η διεκδίκηση της κάλυψης των μισθολογικών απωλειών πρέπει να γίνει υπόθεση κάθε Σωματείου, κάθε εργαζόμενου. Κανείς συμβιβασμός με την λογική, ότι έγινε – έγινε, ούτε με τις αυταπάτες ότι η όποια ανάκαμψη της οικονομίας θα φέρει από μόνη της πίσω απώλειες, μισθούς και δικαιώματα.

Μόνη λύση είναι η συσπείρωση στα Συνδικάτα, ο οργανωμένος αγώνας για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.